#MeToo is juist vóór erotiek…
…maar wel naar de zin van beide partijen. #MeToo bestond nog maar half of het werd al afgedaan als een preutse samenzwering, aangevoerd door mannenhatende vrouwen die zich keren tegen erotiek en seks. Wie zegt dat #MeToo preuts is, is een erotisch onbenul.
Een directeur die in een onderbroek graait, een theatermaker die seksueel vernedert of een talkshow-gastheer die de deur op slot doet en zijn gulp open – is dat gewoon? Nee, dat is niet gewoon. Dat is onprofessioneel. Niet de vrouwen die zo’n man aanwijzen zijn hysterisch, maar zo’n man die denkt dat hij met hen zijn gang kan gaan, en bovendien rekent op discretie. Niet dus. #MeToo hangt unverfroren de vuile was buiten. En dat steekt.
Het is nou wel genoeg met dat ge-MeToo, klinkt het na een jaar vermoeid. Bedoeld wordt: kunnen we weer gewoon doen? Maar dat gaat niet. Want ‘gewoon’ was niet gewoon. ‘Gewoon’ was mishandeling en daar wordt geen genoegen meer mee genomen: híj deed me kwaad en ík ga me niet zitten schamen, laat staan dat ik erover zwijg. Lees het hele essay in NRC.