Porno: voor- en nadelen

Porno speelt met seks, en dus ook met liefde, overspel, grenzen en verlangens. De een ziet dat als toppunt van vrijheid, de ander als iets slechts waar je niet mee betrapt wil worden. De Groene Amsterdammer publiceerde er onlangs een uitgebreid artikel over met de veelzeggende titel: ‘Het vult nooit’.

Volgens de breinexperts draait het hier allemaal om het beloningscentrum, dat dopamine vrijmaakt wanneer natuurlijke behoeften worden geprikkeld zoals de behoefte aan voedsel, liefde of avontuur. Waar endorfine zorgt voor het genot, het tevreden gevoel, zorgt dopamine voor het verlangen, de lust. Bij gelijkblijvende stimulans komt steeds minder dopamine vrij. Bij een nieuwigheid neemt de hoeveelheid echter weer toe. En dit is wat porno verslavend maakt, aldus de breinologen, meer dan bijvoorbeeld sporten. Internetporno biedt de kans op oneindige vernieuwing. Het is een niet-natuurlijke manier om de prikkel hoog te houden.

Daarbij komen nog allerlei andere emoties die effect hebben op het beloningssysteem. Schaamte, afschuw, schuldgevoel, dat zijn emoties die in het brein dicht bij de seksuele opwinding liggen en die elkaar dus kunnen versterken. Bij elkaar verklaart dit waarom porno, meer dan andere prikkels, in staat is om ons brein te ‘hacken’.

Ook mensen die geen waardeoordeel willen geven over porno nemen pornoverslaving en -obsessie serieus, zoals seksuoloog Gertjan van Zessen. ‘Porno kan spannend en bevredigend zijn. Maar het kan ook een uitlaatklep worden van een onderliggend probleem: frustraties, een verstoord zelfbeeld, problemen met emoties, gebrek aan zelfbeheersing.’ In die zin lijkt het op een eetverslaving. Het kan een vlucht worden, een verdoving, die uiteindelijk het onderliggende gevoel van falen en frustratie alleen maar versterkt. Lees hier het hele artikel.